ละใจบ่สุขราบรื่นได้ยืนชึมน้ำตาผ่าน
ฮอดยามบุญสงกรานต์เป็นสัญญาณเตือนใจไว้
เคยนั้งไห้ก่องน้ำตา
โอ้ยเด้น้อ คนเคยฮักท่อฟ้า ป๋าลืมพี่ได้หนีหาย
คราวสงกรานต์แต่ปีกลาย หัวใจชายสะวอยล้ม
มันบ่สมนางน้อง จั่งได้หมองน้ำตาหรั่ง
ฮักมาพังยังจำได้เฮานั่งไห้ใส่สงกรานต์
ล่ะจ็บหัวใจจนสะท้านเวลาผ่านบ่ทันหาย
ฮักสลายมลายสูญได้มุ่นพังน้ำตาย้อย
ยามนั้นยามนั้น คันถึงเดือนห้าน้ำตาใจอ้ายหล่น
ถึงเดือนห้าน้ำตาใจอ้ายหล่น
คิดถึงคนฮักอ้ายสมัยร่วมฮักแพง ถืกเขาแย่งในบุญแม่นสงกรานต์
ทรมานหัวใจน้ำตาไหลพังจ้น
ถึงคนฮักอ้ายผู้หลายใจมีใหม่ ถึงคนฮักอ้ายผู้หลายใจมีใหม่
ลืมไลคนเขาผู้เคยเฝ้าฮักหอม
ถืกเขาล้อมด้วยเงินแม่นเอาใจ
นั่งอาลัยความหลังเมื่อคราวปีกลายนี้
มันมีแผลแป้วอยู่ในใจคือว่า มันมีแผลแป้วอยู่ในใจคือว่า
น้ำตาอาบหน้าแต่คราวครั้งปีกลาย
ลืมชายคืออ้ายมีใหม่ปล่อยนั้งฮ้องไห้ใส่บุญสงกรานต์
กับคำว่าจบกันสา ฟังแล้วพาน้ำตาไหลผ่าน
เจ้าควงเขาใส่สงกรานต์เหมือนกับประหารอ้ายตายทั้งเป็น
โอ๊ยเห็นเขานั้นควงกันบักใหญ่
โอ๊ยเห็นเขานั้นควงกันบักใหญ่
เฮ็ดใส่กันฮ้ายแท้น้อหล้าคำแพง
ถืกเขาแย่งปานเข็มแม่นแทงใจ
ความเจ็บไหลมาโฮมสุมลงเป็นปุ้ม
มาลุมมาตุ้มมาปกคุมใจพี่ เป็นอุ้มลุ้มมาปกคลุมใจพี่
สงกรานต์ปีนี้มันเจ็บช้ำหน่ำใจ
เคยไปสรงน้ำพระใหญ่ขอพรเราให้รักกันยืนนาน
แต่ก็ไม่สมหวังถูกเงินถังลบคำอธิษฐาน
สงกรานต์เคยสุขสำราญ มันทรมานเดี๋ยวนี้ต่างกัน
โอ๊ยวันปีเคลื่อนเตือนใจให้เหง่า วันปีเคลื่อนเตือนใจให้เหง่า
คึดฮอดแต่เจ้าบ่มีมื้อลบหาย สงกรานต์อ้ายสิตายแม่นคึดเห็น
อยู่บ่เป็นหัวใจฮวนฮนสาระวนทางอ้าย
สิตายเมื้อยม้อยๆ สะวอยลงล้มท้าว สิตายเมื้อยม้อยๆ สะวอยลงล้มท้าว
ซาวใส่ดินใส่หญ้าเมื่อยามฮอดสงกรานต์
เหมือนตาลยืนตายยอดกุด มันแสนที่สุดความทรมาน
สงกรานต์มาฮอดยามได๋ ทำให้ใจเหมือนโดนสังหาร
หน้าตาไม่มีเบิกบานฮอดวันสงกรานต์เหมือนฟ้าฝ่าใจ
มันไปไสบ่มีได้อยู่ มันไปไสบ่มีได้อยู่
อยู่แจได๋คึดพ้อความเก่า นอนหลับตาคึดฮอดแต่เจ้า
ได๋น้อได๋น้ออยู่บ่เป็น เห็นเขาแห่สงกรานต์กลายผ่าน
น้ำตาพาลโห่งหน่วยอาบเบ้า คึดฮอดบ่เซาเหงาละเมอบ้า
ละเมอบ้า